Nederlanders halen vol uit in Wereldbekerfinale
DEN BOSCH (KNHS) – Nadat Edward Gal (Harskam) en zijn gitzwarte Moorlands Totilas hun Kür hadden beëindigd barstte een ovationeel applaus los. De stampvolle hal waarin de 25ste editie van de wereldbeker finale werd verreden trilde op zijn grondvesten, zoals hoogspanningskabels dat in een orkaan kunnen. Het dak ging eraf en volledig terecht, want het Nederlandse superduo had een topprestatie neergezet. Moorlands Totilas en Edward Gal wonnen de lustrum editie van de wereldbeker dressuur met een score van 89.800%.
“Ik ben heel erg gelukkig met deze rit”, straalde Gal na afloop van oor tot oor. “Nadat de eners perfect waren afgewerkt, brak bij mij letterlijk de lach door, want toen wist ik dat de overwinning me niet meer kon ontgaan”, zei Gal, die toen pas woord wilde hebben dat hij in de twee nachten na de Grand Prix regelmatig wakker was geschrokken. “De rit op donderdag was er één die voor mijn gevoel bol stond van crisismanagement. Er kwam gedurende de proef steeds meer spanning, waardoor we foutje op foutje stapelden. De rit van vandaag was daarmee vergeleken een makkie. Totilas blijkt er een probleem mee te hebben wanneer de route van de losrijpiste naar de wedstrijdring door een rumoerige ruimte voert, wat bij hem spanning oproept. Dat was donderdag het geval, maar nu op zaterdag was dat een stuk minder. Dat het tussen ons goed zat merkte ik vanochtend direct. We waren twintig minuten aan het loswerken en de algehele ontspanning hadden we bereikt. Die ontspanning kon ik vanmiddag ook weer merken, waardoor ik met een redelijk gerust hart de ring binnenreed. Toen we de changementen om de pas hadden gehad wist ik dat we de eerste wereldbeker in mijn carrière hadden gewonnen”, aldus Gal.
De combinatie acteerde ijzersterk. Hoogtepunt voor de hippische fijnproevers moeten de pirouettes zijn geweest, die niet alleen zeer taktmatig werden gesprongen, maar ook nog eens op een dubbeltje werden gedraaid. De buiging in de gewrichten was optimaal en in alle onderdelen bleef deze combinatie een toonbeeld van rust, gedragenheid en ontspanning, waardoor tijdens Indoor Brabant de dressuur weer een dimensie rijker werd.
Gal leverde niet de enige topprestatie voor Nederland. Ook Adelinde Cornelissen (Beilen) leverde met Jerich Parzival op de muziek uit de Notenkrakerssuite een geheel nieuwe Kür af, die de sterke punten van de combinatie heel fraai accentueerde. “Voor mij is deze wereldbeker finale niet anders dan iedere andere wedstrijd en ik ben zeer tevreden over de prestaties van mijn paard. Waar ik de smoor over in heb is dat ik een fout maakte in de changementen om de pas. Dat is verrekte stom om zo’n fout in een wedstrijd van dit niveau te maken. Aan de andere kant moet ik eerlijk zijn. Als ik die fout niet gemaakt zou hebben had ik op zeker niet gewonnen”.
De morele winnaar van de wereldbeker finale was zonder twijfel Imke Schellekens-Bartels (Hooge Mierde) met Hunter Douglas Sunrise. “Ik heb wel eens een hogere score behaald in de Kür, maar voor mijn gevoel was dit de beste wedstrijd die wij ooit gereden hebben. Ik voelde de afgelopen week tijdens de training thuis al dat de absolute topvorm naderde en dan is het fantastisch om voor eigen publiek in de wereldbeker finale de beste wedstrijd ooit neer te zetten. Ik ben ongelooflijk trots op mijn paard, op mijn moeder en op mezelf en wat is dan het applaus ons na afloop naar de uitgang begeleidde een warme douche”.
Met drie Nederlanders op de eerste drie plaatsen zou er sprake kunnen zijn van louter tevredenheid, maar dat zou te ver voeren. De wedstrijd viel in twee delen uiteen die van elkaar verschillen als de dag van de nacht. In haar streven om de dressuursport te globaliseren lijkt de FEI toch iets te ver door te schieten. Zeker zes combinaties in het deelnemersveld voegden niets toe aan het niveau. Ze deden eerder afbreuk. Dat de beste acht dan wel negen van het 15 deelnemers tellende veld een topprestatie neer wisten te zetten redde de finale in totaliteit. Dat dit tijdens de 25ste editie van deze wereldbeker finale aan het licht kwam, is te danken aan het feit dat de top nog steeds een enorme progressie weet te boeken, waardoor de achterstand van de ‘exoten’ steeds groter lijkt te worden.
Gal won, Cornelissen twee en Schellekens drie. Daarmee werd de toon die tijdens alle kwalificatiewedstrijden werd gezet ook in deze finale gehaald. Alle kwalificatiewedstrijden werden gewonnen door Nederlandse ruiters die nu in de finale alleen maar zichzelf hoefden te verslaan, zonder een ander boven zich te dulden.
(bron: KNHS/Jacob Melissen, foto: Remco Veurink)
“Ik ben heel erg gelukkig met deze rit”, straalde Gal na afloop van oor tot oor. “Nadat de eners perfect waren afgewerkt, brak bij mij letterlijk de lach door, want toen wist ik dat de overwinning me niet meer kon ontgaan”, zei Gal, die toen pas woord wilde hebben dat hij in de twee nachten na de Grand Prix regelmatig wakker was geschrokken. “De rit op donderdag was er één die voor mijn gevoel bol stond van crisismanagement. Er kwam gedurende de proef steeds meer spanning, waardoor we foutje op foutje stapelden. De rit van vandaag was daarmee vergeleken een makkie. Totilas blijkt er een probleem mee te hebben wanneer de route van de losrijpiste naar de wedstrijdring door een rumoerige ruimte voert, wat bij hem spanning oproept. Dat was donderdag het geval, maar nu op zaterdag was dat een stuk minder. Dat het tussen ons goed zat merkte ik vanochtend direct. We waren twintig minuten aan het loswerken en de algehele ontspanning hadden we bereikt. Die ontspanning kon ik vanmiddag ook weer merken, waardoor ik met een redelijk gerust hart de ring binnenreed. Toen we de changementen om de pas hadden gehad wist ik dat we de eerste wereldbeker in mijn carrière hadden gewonnen”, aldus Gal.
De combinatie acteerde ijzersterk. Hoogtepunt voor de hippische fijnproevers moeten de pirouettes zijn geweest, die niet alleen zeer taktmatig werden gesprongen, maar ook nog eens op een dubbeltje werden gedraaid. De buiging in de gewrichten was optimaal en in alle onderdelen bleef deze combinatie een toonbeeld van rust, gedragenheid en ontspanning, waardoor tijdens Indoor Brabant de dressuur weer een dimensie rijker werd.
Gal leverde niet de enige topprestatie voor Nederland. Ook Adelinde Cornelissen (Beilen) leverde met Jerich Parzival op de muziek uit de Notenkrakerssuite een geheel nieuwe Kür af, die de sterke punten van de combinatie heel fraai accentueerde. “Voor mij is deze wereldbeker finale niet anders dan iedere andere wedstrijd en ik ben zeer tevreden over de prestaties van mijn paard. Waar ik de smoor over in heb is dat ik een fout maakte in de changementen om de pas. Dat is verrekte stom om zo’n fout in een wedstrijd van dit niveau te maken. Aan de andere kant moet ik eerlijk zijn. Als ik die fout niet gemaakt zou hebben had ik op zeker niet gewonnen”.
De morele winnaar van de wereldbeker finale was zonder twijfel Imke Schellekens-Bartels (Hooge Mierde) met Hunter Douglas Sunrise. “Ik heb wel eens een hogere score behaald in de Kür, maar voor mijn gevoel was dit de beste wedstrijd die wij ooit gereden hebben. Ik voelde de afgelopen week tijdens de training thuis al dat de absolute topvorm naderde en dan is het fantastisch om voor eigen publiek in de wereldbeker finale de beste wedstrijd ooit neer te zetten. Ik ben ongelooflijk trots op mijn paard, op mijn moeder en op mezelf en wat is dan het applaus ons na afloop naar de uitgang begeleidde een warme douche”.
Met drie Nederlanders op de eerste drie plaatsen zou er sprake kunnen zijn van louter tevredenheid, maar dat zou te ver voeren. De wedstrijd viel in twee delen uiteen die van elkaar verschillen als de dag van de nacht. In haar streven om de dressuursport te globaliseren lijkt de FEI toch iets te ver door te schieten. Zeker zes combinaties in het deelnemersveld voegden niets toe aan het niveau. Ze deden eerder afbreuk. Dat de beste acht dan wel negen van het 15 deelnemers tellende veld een topprestatie neer wisten te zetten redde de finale in totaliteit. Dat dit tijdens de 25ste editie van deze wereldbeker finale aan het licht kwam, is te danken aan het feit dat de top nog steeds een enorme progressie weet te boeken, waardoor de achterstand van de ‘exoten’ steeds groter lijkt te worden.
Gal won, Cornelissen twee en Schellekens drie. Daarmee werd de toon die tijdens alle kwalificatiewedstrijden werd gezet ook in deze finale gehaald. Alle kwalificatiewedstrijden werden gewonnen door Nederlandse ruiters die nu in de finale alleen maar zichzelf hoefden te verslaan, zonder een ander boven zich te dulden.
(bron: KNHS/Jacob Melissen, foto: Remco Veurink)